Wszystko o Prosecco

Prosecco jest włoskim, białym lub różowym winem musującym. Podaje się je dobrze schłodzone, dlatego jest idealne na lato. Jest delikatne i orzeźwiające, a przy tym jego cena nie jest wysoka – prawdopodobnie dlatego w ostatnich latach cieszy się tak ogromną popularnością! 

Prosecco wzięło swoją nazwę od włoskiego miasteczka o tej samej nazwie. Ponieważ jest to nazwa własna, często Polacy mają problem z prawidłowym zapisem i tak też w wyszukiwarkach pojawiają się przeróżne formy: od prossecco, przez prosseco, po prosseco. Prawdłowy zapis ma jedno “s” i podwójne“c”.

Nie. Szampan produkowany jest wyłącznie we Francji – w Szampanii. Prosecco natomiast pochodzi z Włoch. Oczywiście potocznie wiele osób nazywa szampanem każde wino musujące, natomiast warto znać różnicę. Warto też wiedzieć, że sposób produkcji tych dwóch win musujących jest odmienny. Szampan produkowany jest metodą tradycyjną (wtórna fermentacja zachodzi w butelce), a Prosecco – metodą Charmata, o której więcej informacji poniżej.

Produkuje się je na północy Włoch, w Wenecji Euganejskiej (Veneto) oraz we Friuli Wenecji Julijskiej. Tylko wina musujące wyprodukowane w tych regionach mogą używać nazwy Prosecco, gdyż jest to zastrzeżona nazwa apelacji.

Bąbelki w Prosecco powstają w wyniku tzw. metody Charmata – druga fermentacja odbywa się w szczelnych zbiornikach (a nie w butelkach, tak jak w przypadku metody szampańskiej). Dopiero po zakończeniu fermentacji wino jest butelkowane. Metoda Charmata jest znacznie prostsza i dużo tańsza od metody tradycyjnej (szampańskiej), to też Prosecco zazwyczaj kosztuje ponad połowę tego co szampan. 

Zawsze ze szczepu Glera. Dawniej szczep nazywany był Prosecco, obecnie nazwa ta zastrzeżona jest dla apelacji. Mamy więc wino z apelacji Prosecco, produkowane ze szczepu Glera. Zdarza się, że jako dodatek producenci mogą użyć innych szczepów, jednak ich udział w winie nie może przekroczyć 15%.

Określenie Extra Dry wbrew pozorom wcale nie oznacza ekstra wytrawnego wina. Najlepsze tłumaczenie dla Extra Dry to “ćwierćsłodkie”, czyli gdzieś pomiędzy winem półsłodkim a półwytrawnym. Może być to mylące, więc warto o tym pamiętać. Prosecco XD jest zdecydowanie najczęściej spotykane. Osoby, które szukają wytrawnego smaku, muszą sięgnąć po wersję Brut (przykładowo Camul Millesimato Brut). Prosecco Brut oznacza, że wino jest wytrawne (poniżej 12 gramów cukru resztkowego na litr). 

Frizzante i Spumante to włoskie określenia stopnia musowania wina. Spumante jest mocniej musujące i zamykane klasycznym “szampanowym” korkiem. Frizzante oznacza wino lekko musujące. W przypadku tych win możemy spotkać kapsel, zamknięcie patentowe (jak w przypadku Villa Teresa Prosecco). Istnieje także wersja Tranquillo, czyli spokojna – bez bąbelków. Spotyka się je natomiast bardzo rzadko. 

Jest to swego rodzaju odpowiednik rocznikowego szampana. Na klasycznym Prosecco nie znajdziemy rocznika – inaczej jest z Prosecco Millesimato. Wykonuje się je z najlepszych winogron danego rocznika i umieszcza się rok zbiorów na butelce. Polecamy tutaj genialne Camul Millesimato – w wersji Brut i Extra Dry.

Wyżej pisaliśmy o tym, że nazwa Prosecco zastrzeżona jest dla dwóch regionów we Włoszech, bo warunkują to prawa apelacji. Co ciekawe, prawa te nie mówią wyłącznie o miejscu produkcji. Wino musi spełniać szereg warunków, żeby producent na etykiecie końcowego produktu mógł użyć nazwy apelacji. Opisany jest dokładny sposób butelkowania z uwzględnieniem dopuszczalnych pojemności butelek, a nawet koloru szkła, jakiego można użyć! Najważniejsze jednak jest to, że Prosecco musi być sprzedawane w szkle. Nie w puszkach, nie w kartonach ani nie w kegach. „Prosecco z kija” i „Prosecco z nalewaka” to coś, co de facto nie istnieje, tak jak nie istnieje „włoski szampan” czy „polski parmezan”. Są to określenia, z którymi można się spotkać w języku potocznym, natomiast sprzedawanie produktu pod taką nazwą jest wprowadzeniem konsumenta w błąd. A co najważniejsze – nie jest zgodne z prawem.